Δευτέρα 07-05-2007 «What hurts the most was being so close»
Ο παραπάνω τίτλος είναι από ένα τραγούδι των Rascal Flatts, δεν τους ήξερα μέχρι που άκουσα το κομμάτι με αυτόν τον τίτλο. Μια πολύ ωραία μπαλάντα με country ήχο, τα λόγια του τραγουδιού μιλάνε για μια σχέση που τελείωσε και ο ένας από τους δύο αναρωτιέται «τι και εάν ...»
Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο, εγώ προσωπικά έχω πρωταγωνιστήσει και σε μερικά επεισόδια ... ίσως είναι από τα χειρότερα συναισθήματα, αυτό της αμφιβολίας.
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά! Ίσως γιατί εδώ και πολλά χρόνια αυτή η αμφιβολία τριγυρνάει μέσα στο μυαλό μου και δηλητηριάζει τις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο.
Ο λαός λέει «εάν έχεις καεί φυσάς και το γιαούρτι», κάπως έτσι και εγώ φυσάω το γιαούρτι εδώ και πολλά χρόνια. Είναι άσχημο να κυνηγάς φαντάσματα, ειδικά εάν έχει ξημερώσει ... πόσο μάλλον εάν έχει ξημερώσει τόσες φορές που πλέον θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό.
Το μυαλό παίζει πολλά παιχνίδια, ειδικά όταν είσαι μόνος σου, κάποια μυρωδιά, μια ματιά, ένα χαμόγελο είναι αρκετό να σε πάει πολύ πίσω, κάπως έτσι και αυτό το τραγούδι με ταξιδεύει πίσω στον χρόνο.
Γιατί άραγε μας αρέσει να πονάμε; Γιατί αυτό είναι, μας αρέσει να πονάμε αλλιώς θα το έκλεινα το ρημάδι το ραδιόφωνο και δεν θα δυνάμωνα τον ήχο!
Αυτά όσων αφορά το παρελθόν.
#
Η μέση συνεχίζει να με ταλαιπωρεί, έχω αρχίσει να συνηθίζω στην ιδέα ότι θα έχω αυτό το πρόβλημα! Εάν είναι δυνατών, και όμως ο άνθρωπος συνηθίζει σε αυτή την κατάσταση ... έτσι και εγώ συνεχίζω στην καθημερινότητα μου λες και δεν τρέχει τίποτα.
Αυτή η κατάσταση με έκανε πραγματικά να σκεφτώ όλους αυτούς που έχουν κάποια σοβαρή αναπηρία και το πόσο ταλαιπωρούνται με κάποια τόσο απλά πράγματα. Πλέον για μένα είναι κόπος να περπατήσω μερικά τετράγωνα χωρίς να κουραστώ, ή η μέση μου και το πόδι μου να μου θυμίσουνε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως πριν.
ΟΚ, δεν είμαι ανάπηρος αλλά πραγματικά δεν ξέρω εάν η κατάσταση θα διορθωθεί. Θέλω να ελπίζω ότι με το κολύμπι θα φτιάξει ... αν και ακόμα ψάχνω να βρω μια καλή θερμαινόμενη πισίνα!
Φυσικά από την άλλη δοξάζω τον Θεό που κατάφερα και βγήκα από το κρεβάτι και μπορώ και περπατάω. Εκείνες οι δύο βδομάδες στο κρεβάτι ήταν δύσκολες, ευτυχώς που μένω σε ξενοδοχείο και είχα ένα πιάτο φαγητό να φάω και είχα και φυσικά την βοήθεια και την υποστήριξη της Σιλβάνα ... είμαι σίγουρα τυχερός.
Τέλος πάντων μην σας ψυχοπλακώσω, είμαι καλά απλά η ιστορία με την μέση μου με έχει ρίξει αυτές τις μέρες. Θέλω να ελπίζω ότι όλα θα είναι παρελθόν στο κοντινό μέλλον!
#
Πάντως το κομμάτι να το κατεβάσετε και να το ακούσετε, είναι πραγματικά ωραίο!
Rascal Flatts – What hurts the most
7 comments:
Καλημέρα μάτια μου.
1. Μη σκέφτεσαι τα περασμένα, γιατί θα-σε-πλα-κώ-σω!!!! Πόσο ακόμη θα διαιωνίζουμε κάποιες καταστάσεις? Ό,τι γέγοναι, γέγοναι, και δεν ξεγέγοναι (δυστυχώς ή ευτυχώς, καλώς ή κακώς!) και στα γιατί, η απάντηση είναι γιατί έτσι! Γιατί δεν έκατσε! Γιατί δεν "κόλλησε"! Γιατί δεν ήταν το σωστό για να έχει διάρκεια στο χρόνο!
Γκε-γκε ή να έρθω Βραζιλία να φας ξυλιά στον ποπο??????
:P
2. Το κεφάλαιο μέση θα σε ταλαιπωρεί πλέον. Εγώ το έχω πάρει απόφαση, αλλά κάνω τα εξής:
α. Είμαι σε αυστηρή διατροφή, και όσο χάνω βάρος, αισθάνομαι καλύτερα και δεν πονάω.
β. Παίρνω αντιφλεγμονώδη, παυσίπονα, κάνω κοκτέηλ ενέσεων.
γ. Περπατάω ήπια και κάθε μέρα, λίγα μέτρα παραπάνω για να μην αφήσω τη μέση να κάνει κουμάντο στο περπάτημά μου.
δ. Σταμάτησα να σηκώνω βάρη, δεν κάνω τον νταή, αν σκύψω σκύβω με τον τρόπο που μου υπέδειξε ο ντόκτορας, κάνω απαλές κινήσεις.
ε. Δεν καταπονούμαι.
στ. Κάνω κοιλιακούς.
ζ. Κοιμάμαι νωρίς αφού έχω κάνει ένα ζεστό μπάνιο, και ξεκουράζω το σώμα μου σε οριζόντια θέση με κάθε ευκαιρία.
Αυτά και υπομονή. Υπάρχουν και χειρότερα, όπως πολύ σωστά ανέφερες: αναπηρία πλήρης, καρκίνος, σκλήρυνση και τόσα άλλα...
Σ'αγαπώ πολύ-πολύ, το ξέρεις? Και μου λείπεις ρε!
xxxxxoooooooooooooxxxxx
Rascal Flatts
What hurts the most was being so close
I can take the rain on the roof of this empty house, that don't bother me
I can take a few tears now and then and just let them out
I'm not afraid to cry
Every once in a while even though goin on with you gone still upsets me
There are days
Every now and again i pretend i'm okay but that's not what gets me
What hurts the most, was being so close
And having so much to say
And watchin you walk away
Never knowing, what could have been
And not seein that lovin you
Is what i was tryin to do
It's hard to deal with the pain of losing you everywhere i go
But i'm doin it
It's hard to force that smile when i see our old friends and i'm alone
Still harder gettin up, gettin dressed, livin with this regret
But i know if i could do it over
I would trade, give away all the words that i saved in my heart that i left unspoken
What hurts the most, is being so close
And having so much to say
And watchin you walk away
Never knowing, what could have been
And not seein that lovin you
Is what i was tryin to do
What hurts the most, was being so close
And having so much to say
And watchin you walk away
And never knowing, what could have been
And not seein that lovin you
Is what i was tryin to do
not seein that lovin you
that’s what I was tryin to do
oups.. απετυχα να κανω το λινκ στο μπλογκ μου που κατεβασα απο utube .. (δικο μου το προηγουμενο σβησμένο Comment!)
ελπιζω συντομα η ιστορια με τη μεση να.. έχει περάσει στην ιστορια, να ειναι παρελθον..
μαθαινουμε νεα απο τον παππου , τι νομίζεις..
Christako mou, mou sparakses thn kardua etsi opos se diavasa....oxi gia thn mesi (ayth tha perasei kai tha matheis na thn koumantareis)...oute gia ton pono apo tis skepseis tou parelthontos (kai auta mesa sto paixnidi einai)....alla gia thn monaksia sou pou evgaze auto to post.....
Ένα χαμόγελο, μια μυρωδιά, μια εικόνα... Έχω κάτσει να κοιτάω τη Βόρεια Θάλασσα από τις Σκωτσέζικες ακτές, κ φανταζόμουνα πως έβλεπα μέχρι τη Μοζαμβίκη... Για τους ίδιους λόγους που το έκανες κ εσύ στο Διδυμότειχο... :( Ίσως η ιστορία μου αυτή με τη Μοζαμβίκη να έιναι αυτή που με κάνει να ρουφάω τις Βραζιλιάνικες ιστορίες σου: τα πορτογαλικά, η Καποεϊρα, η αντίθεση της φτώχειας με τον πλούτο, τα χαμόγελα του κόσμου - κ δη των φτωχών που είναι πιο πλούσια από τα χαμόγελα των εκατομμυριούχων...
Ίσως να σταματήσω να σου αφήνω τόσα κόμμεντς, γιατί μπορεί να φρικάρεις! :)
itelli - Geia sou, loipon, mhn stamathseis na kaneis comments giati einai shmantiko na ekfrazoume auto pou nio8oume kai esy nio8eis mesa apo auta pou egrapsa olous autous tous proigoumenous mhnes.
To asxhmo einai oti pleon stamathsa na grafo gia osa kainourgia vlepo giati apla pleon stamathsa na ta psaxno, to myalo mou einai pleon sthn epistrofh piso sthn Ellada. Allaksa rota kai auto den einai asxhmo se kamia periptosh apla 8a h8ela na eixa agaphsei esto kai ligo auth thn xora gia na thn ma8o kalytera, oi peristaseis to ekanan auto dyskolo afou molis tora arxisa na synerxomai me to 8ema ths meshs mou ... auta ta liga.
Post a Comment