Thursday, March 22, 2007
Σαββάτο 24-02-2007 «Το καρναβάλι»
Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει, ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο τουλάχιστον 2 ½ ώρες νωρίτερα, υπολόγιζα να είμαστε εκεί περίπου 1 ώρα τουλάχιστον νωρίτερα ώστε να μην πέσουμε πάνω στην μεγάλη κίνηση ... έ και όμως έγινε ακριβώς αυτό που ήθελα να αποφύγω! Πέσαμε σε κίνηση από την στιγμή που ξεκινήσαμε, όλοι ήτανε στους δρόμους και πηγαίνανε ... ένας θεός ξέρει που πηγαίνανε (προφανός να διασκεδάσουνε όπως και εμείς) ... στο Sao Paulo δύο πράγματα δεν θέλεις να σου συμβούν, το ένα είναι να βρεθείς σε λάθος γειτονιά και το δεύτερο να πέσεις πάνω σε κίνηση!
Σε εμάς έτυχε το δεύτερο! Μέχρι να φτάσουμε στο Σαμποδρόμιο (και με μια ενδιάμεση στάση για να φάμε κάτι στα γρήγορα αλλά και να πάρουμε την μητέρα και την κολλητή της που είχε πάρει την θέση του δικού μου κολλητού που δεν είχε καταφέρει να έρθει από την Ελλάδα) ... είχαμε ήδη καθυστερήσει 30 λεπτά!
Η έναρξη ήταν 9 ή ώρα και μόλις είχαμε παρκάρει σε ένα τεράστιο κλειστό πάρκινγκ το οποίο βρισκότανε κάμποση απόσταση .... το πόσο μακριά δεν ήξερα ακριβώς, σύντομα όμως θα το μάθαινα. Περπατάγαμε κάπου 15-20 λεπτά μέσα από κόσμο, πλανόδιους πωλητές, άτομα ντυμένα όπως ήθελε ο καθένας, γενικά επικρατούσε ένας χαμός, η μουσική από το Σαμποδρόμιο ακουγότανε δυνατά ώρα πριν, όταν ήμασταν ακόμα κολλημένοι στην κίνηση στον αυτοκινητόδρομο των 6+ λωρίδων!
Ο κόσμος πλέον ήταν πάρα πολύς, παντού ουρές αρκετών μέτρων με άτομα που περιμένανε με υπομονή να μπούνε μέσα ... ευτυχώς η δικιά μας θύρα ήταν άδεια σχετικά (... ε τουλάχιστον τα ακριβά εισιτήρια είχανε και κάτι το καλό!).
Μετά από το τυπικό, πλέον, ψάξιμο από την κορυφή μέχρι τα νύχια (από τους Ολυμπιακούς αγώνες είχα να με ψάξουνε έτσι) μια κυρία μοίραζε κάτι που μου έμοιαζε με κομφετί ... μου έδωσε ένα σακουλάκι το οποίο και πήρα με χαρά.
Σύντομα ήμασταν στις θέσεις μπροστά εμπρός 1.5-2 μέτρα μακριά από την πίστα, οι εξέδρες ήταν τίγκα στον κόσμο, όλοι εκστασιασμένοι χόρευαν στον ρυθμό της Σάμπα ... εγώ κουνιόμουνα ρυθμικά και κούναγα το σακουλάκι με τα κομφετί ... παρατήρησα όμως ότι η Σιλβάνα με κοίταγε κάπως αμήχανα!
«Μωρό μου γιατί δεν το βάζεις στην τσέπη σου το σακουλάκι ...» με ρώτησε ... «Θα το χρησιμοποιήσω σε λίγο» της απάντησα με μια φυσικότατα!
«Τι ακριβώς εννοείς;» μου έκανε εκνευρισμένα! Το μυαλό μου προσπαθούσε να καταλάβει γιατί τσαντίστηκε ... με μία κίνηση άνοιξα το σακουλάκι μόνο για να καταλάβω ότι κράταγα στα χέρια μου ένα προφυλακτικό!
Τα χαμόγελο έφυγε γρήγορα από τα χείλι μου και το χέρι μου που πλέον κρατούσε ένα προφυλακτικό και το κούναγε ... ρυθμικά ... έκανα μια γρήγορη κίνηση και το έβαλα στην τσέπη μου!
Η Σιλβάνα έσκασε στα γέλια και εγώ προσπαθούσα να αντιληφθώ ποιος με είχε δει να κουνάω το ... «κομφετί» ... σύντομα η φάτσα μου έγινε το ίδιο κόκκινη όπως ήταν το μπλουζάκι που φορούσα! ... άντε να εξηγήσω στην παρέα μου ότι το σακουλάκι μου θύμιζε ... ότι μου θύμιζε τέλος πάντων!
Τα υπόλοιπα πήγανε «βάση του σχεδίου» ... περάσαμε απίθανα και πραγματικά το καρναβάλι είναι κάτι πολύ όμορφο και που αξίζει κάποιος να το δει από κοντά.
Μία λέξη τα λέει όλα ... ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΟ!
Κάτσαμε μέχρι τις 4 και 30 το πρωί ... τα αυτιά μου δεν άντεχαν άλλο την δυνατή μουσική που πλέον γινότανε λιγάκι κουραστική ... σίγουρα όμως θα θυμάμαι χρόνια αυτή την εμπειρία.
Για άλλη μια φορά αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουνε για μένα ...
Δέχομαι από τώρα κρατήσεις για του χρόνου (εάν είμαι εδώ φυσικά!)
Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει, ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο τουλάχιστον 2 ½ ώρες νωρίτερα, υπολόγιζα να είμαστε εκεί περίπου 1 ώρα τουλάχιστον νωρίτερα ώστε να μην πέσουμε πάνω στην μεγάλη κίνηση ... έ και όμως έγινε ακριβώς αυτό που ήθελα να αποφύγω! Πέσαμε σε κίνηση από την στιγμή που ξεκινήσαμε, όλοι ήτανε στους δρόμους και πηγαίνανε ... ένας θεός ξέρει που πηγαίνανε (προφανός να διασκεδάσουνε όπως και εμείς) ... στο Sao Paulo δύο πράγματα δεν θέλεις να σου συμβούν, το ένα είναι να βρεθείς σε λάθος γειτονιά και το δεύτερο να πέσεις πάνω σε κίνηση!
Σε εμάς έτυχε το δεύτερο! Μέχρι να φτάσουμε στο Σαμποδρόμιο (και με μια ενδιάμεση στάση για να φάμε κάτι στα γρήγορα αλλά και να πάρουμε την μητέρα και την κολλητή της που είχε πάρει την θέση του δικού μου κολλητού που δεν είχε καταφέρει να έρθει από την Ελλάδα) ... είχαμε ήδη καθυστερήσει 30 λεπτά!
Η έναρξη ήταν 9 ή ώρα και μόλις είχαμε παρκάρει σε ένα τεράστιο κλειστό πάρκινγκ το οποίο βρισκότανε κάμποση απόσταση .... το πόσο μακριά δεν ήξερα ακριβώς, σύντομα όμως θα το μάθαινα. Περπατάγαμε κάπου 15-20 λεπτά μέσα από κόσμο, πλανόδιους πωλητές, άτομα ντυμένα όπως ήθελε ο καθένας, γενικά επικρατούσε ένας χαμός, η μουσική από το Σαμποδρόμιο ακουγότανε δυνατά ώρα πριν, όταν ήμασταν ακόμα κολλημένοι στην κίνηση στον αυτοκινητόδρομο των 6+ λωρίδων!
Ο κόσμος πλέον ήταν πάρα πολύς, παντού ουρές αρκετών μέτρων με άτομα που περιμένανε με υπομονή να μπούνε μέσα ... ευτυχώς η δικιά μας θύρα ήταν άδεια σχετικά (... ε τουλάχιστον τα ακριβά εισιτήρια είχανε και κάτι το καλό!).
Μετά από το τυπικό, πλέον, ψάξιμο από την κορυφή μέχρι τα νύχια (από τους Ολυμπιακούς αγώνες είχα να με ψάξουνε έτσι) μια κυρία μοίραζε κάτι που μου έμοιαζε με κομφετί ... μου έδωσε ένα σακουλάκι το οποίο και πήρα με χαρά.
Σύντομα ήμασταν στις θέσεις μπροστά εμπρός 1.5-2 μέτρα μακριά από την πίστα, οι εξέδρες ήταν τίγκα στον κόσμο, όλοι εκστασιασμένοι χόρευαν στον ρυθμό της Σάμπα ... εγώ κουνιόμουνα ρυθμικά και κούναγα το σακουλάκι με τα κομφετί ... παρατήρησα όμως ότι η Σιλβάνα με κοίταγε κάπως αμήχανα!
«Μωρό μου γιατί δεν το βάζεις στην τσέπη σου το σακουλάκι ...» με ρώτησε ... «Θα το χρησιμοποιήσω σε λίγο» της απάντησα με μια φυσικότατα!
«Τι ακριβώς εννοείς;» μου έκανε εκνευρισμένα! Το μυαλό μου προσπαθούσε να καταλάβει γιατί τσαντίστηκε ... με μία κίνηση άνοιξα το σακουλάκι μόνο για να καταλάβω ότι κράταγα στα χέρια μου ένα προφυλακτικό!
Τα χαμόγελο έφυγε γρήγορα από τα χείλι μου και το χέρι μου που πλέον κρατούσε ένα προφυλακτικό και το κούναγε ... ρυθμικά ... έκανα μια γρήγορη κίνηση και το έβαλα στην τσέπη μου!
Η Σιλβάνα έσκασε στα γέλια και εγώ προσπαθούσα να αντιληφθώ ποιος με είχε δει να κουνάω το ... «κομφετί» ... σύντομα η φάτσα μου έγινε το ίδιο κόκκινη όπως ήταν το μπλουζάκι που φορούσα! ... άντε να εξηγήσω στην παρέα μου ότι το σακουλάκι μου θύμιζε ... ότι μου θύμιζε τέλος πάντων!
Τα υπόλοιπα πήγανε «βάση του σχεδίου» ... περάσαμε απίθανα και πραγματικά το καρναβάλι είναι κάτι πολύ όμορφο και που αξίζει κάποιος να το δει από κοντά.
Μία λέξη τα λέει όλα ... ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΟ!
Κάτσαμε μέχρι τις 4 και 30 το πρωί ... τα αυτιά μου δεν άντεχαν άλλο την δυνατή μουσική που πλέον γινότανε λιγάκι κουραστική ... σίγουρα όμως θα θυμάμαι χρόνια αυτή την εμπειρία.
Για άλλη μια φορά αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουνε για μένα ...
Δέχομαι από τώρα κρατήσεις για του χρόνου (εάν είμαι εδώ φυσικά!)
Thursday, March 15, 2007
16-02-2007 «Η πρόβα»
Όλος ο Φεβρουάριος ήταν μια μεγάλη προετοιμασία, εδώ στην Βραζιλία, για το καρναβάλι. Ο κόσμος για το μόνο που μίλαγε ήταν για το καρναβάλι ... ακόμα και εγώ είχα αγοράσει εισιτήρια για να δω το καρναβάλι από κοντά στο Σαμποδρόμιο του Αγίου Παύλου ... ναι καλά διαβάσατε ... υπάρχουν ειδικά στάδια για την Σάμπα και για το καρναβάλι. Θα σας πω περισσότερα στο επόμενο ποστ μου για αυτό το στάδιο.
Συνολικά είχα πάρει 4 εισιτήρια, 2 για εμένα και την Σιλβάνα, 1 για τον κολλητό μου τον Χρήστο που ήταν να έρθει αλλά δεν τα κατάφερε και άλλο ένα για την μητέρα της Σιλβάνας που τόσο πολύ αγαπάει την σάμπα αλλά ποτέ στην ζωή της δεν είχε πάει να δει την παρέλαση του καρναβαλιού από κοντά και ήθελα να της δώσω αυτή την χαρά ... όπως και έγινε.
Την Παρασκευή πριν από το καρναβάλι στις 16/02 αποφασίσαμε να πάμε να δούμε την τελική πρόβα μιας από τις σχολές που θα έπαιρνε μέρος στην παρέλαση. Για αυτούς που δεν γνωρίζουν υπάρχουν σχολές Σάμπα που είναι κάτι σαν τις αθλητικές ομάδες που έχουμε στην Ελλάδα, με χιλιάδες οπαδούς αλλά και χορευτές!
Εκείνο το βράδυ, μαζί με κάτι φίλους της Σιλβάνα, πήγαμε στο μέρος που θα γινότανε η πρόβα. Δεν ξέρω τι ακριβός περίμενα να σας πω την αλήθεια ... σίγουρα περίμενα κόσμο, όχι όμως τον αριθμό που «βρήκα».
Το μέρος ... ο χώρος κάτω από μια ... γέφυρα! Ένας πολύ μεγάλος χώρος που για στέγη είχε την γέφυρα και γύρω γύρω είχανε χτίσει τοίχους, από μέσα ακουγότανε δυνατή ρυθμική μουσική, πληρώσαμε στην είσοδο και μπήκαμε μέσα.
Παντού υπήρχε κόσμος, σε μια άκρη του χώρου υπήρχανε μαζεμένα κάπου 50 άτομα που κρατούσανε από ταμπούρλα, ντραμς μέχρι τουμπερλέκια! Όλοι μαζί παίζανε στον ίδιο ρυθμό και ο ήχος ήταν πραγματικά εκκωφαντικός ... λίγο παραπέρα και απέναντι από εκεί που στεκόμασταν πάνω σε ένα ... μπαλκόνι ήταν μια μπάντα με κάτι τραγουδιστές που με δυσκολία άκουγες τις φωνές τους μέσα από το «όργιο» των ρυθμικών ... ταμ ταμ ...
Ο ήχος που έβγαινε ήταν πολύ ρυθμικός και σε «ανάγκαζε» να κουνηθείς και εσύ .... μπόρεσα ξεκάθαρα να διακρίνω τις Αφρικανικές καταβολές της Σάμπα αλλά και της όλης κουλτούρας του Βραζιλιάνικου καρναβαλιού. Ήταν μια ωραία εμπειρία αν και λίγο κουραστική ... ειδικά για τα αυτιά μου!
Ο κόσμος χόρευε στον ρυθμό και έκανε κύκλους στην φορά του ρολογιού ... όλοι μαζί χορεύανε οργανωμένοι σε άτυπα γκρουπ ακολουθώντας ο ένας τον άλλον.
Τα υπόλοιπα θα τα δείτε από μόνοι σας στις φωτογραφίες μου.
15-03-2006 «... συγνώμη!»
... συγνώμη που έκανα τόσο καιρό να ενημερώσω το μπλογκ μου αλλά δυστυχώς δεν είχα (και ούτε έχω) καιρό μα ούτε και την διάθεση να γράψω τα νέα μου. Γίνανε πολλά τον τελευταίο καιρό στην δουλειά μου ... πολύ άγχος, ένταση και γενικά αγωνία.
Όλα αυτά είναι παρελθόν πλέον, τα πράγματα ηρέμισαν και πλέον περνάω στο επόμενο στάδιο που είναι και το πιο δύσκολο ... έχω πολλά να αποδείξω, σε μένα πάνω από όλα ... στον εαυτό μου που είναι άλλωστε και ο αυστηρότερος μου κριτής ...
Πλέον μπορώ να πω ότι μου λείπει η Ελλάδα, η οικογένεια μου, οι αγαπημένοι μου φίλοι αλλά και η ονειρεμένη διαδρομή Γλυφάδα-Σούνιο που τόσο συχνά έκανα όταν ήμουνα σε παρόμοιες καταστάσεις έντασης.
Τα πράγματα δεν είναι άσχημα μην με παρεξηγείτε, απλά ωριμάζουν μέσα μου κάποια πράγματα που τα είχα «άχτι» εδώ και πολλά χρόνια και αυτή την στιγμή ξεκαθαρίζουν μπροστά μου. Σίγουρα όταν γυρίσω στην Ελλάδα θα είμαι πλέον διαφορετικός, πιο ώριμος με τα «θέλω» μου.
Πάμε λοιπόν στα νέα μου.
Subscribe to:
Posts (Atom)