Σαββάτο 24-02-2007 «Το καρναβάλι»

Η μεγάλη μέρα είχε φτάσει, ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο τουλάχιστον 2 ½ ώρες νωρίτερα, υπολόγιζα να είμαστε εκεί περίπου 1 ώρα τουλάχιστον νωρίτερα ώστε να μην πέσουμε πάνω στην μεγάλη κίνηση ... έ και όμως έγινε ακριβώς αυτό που ήθελα να αποφύγω! Πέσαμε σε κίνηση από την στιγμή που ξεκινήσαμε, όλοι ήτανε στους δρόμους και πηγαίνανε ... ένας θεός ξέρει που πηγαίνανε (προφανός να διασκεδάσουνε όπως και εμείς) ... στο Sao Paulo δύο πράγματα δεν θέλεις να σου συμβούν, το ένα είναι να βρεθείς σε λάθος γειτονιά και το δεύτερο να πέσεις πάνω σε κίνηση!

Σε εμάς έτυχε το δεύτερο! Μέχρι να φτάσουμε στο Σαμποδρόμιο (και με μια ενδιάμεση στάση για να φάμε κάτι στα γρήγορα αλλά και να πάρουμε την μητέρα και την κολλητή της που είχε πάρει την θέση του δικού μου κολλητού που δεν είχε καταφέρει να έρθει από την Ελλάδα) ... είχαμε ήδη καθυστερήσει 30 λεπτά!

Η έναρξη ήταν 9 ή ώρα και μόλις είχαμε παρκάρει σε ένα τεράστιο κλειστό πάρκινγκ το οποίο βρισκότανε κάμποση απόσταση .... το πόσο μακριά δεν ήξερα ακριβώς, σύντομα όμως θα το μάθαινα. Περπατάγαμε κάπου 15-20 λεπτά μέσα από κόσμο, πλανόδιους πωλητές, άτομα ντυμένα όπως ήθελε ο καθένας, γενικά επικρατούσε ένας χαμός, η μουσική από το Σαμποδρόμιο ακουγότανε δυνατά ώρα πριν, όταν ήμασταν ακόμα κολλημένοι στην κίνηση στον αυτοκινητόδρομο των 6+ λωρίδων!

Ο κόσμος πλέον ήταν πάρα πολύς, παντού ουρές αρκετών μέτρων με άτομα που περιμένανε με υπομονή να μπούνε μέσα ... ευτυχώς η δικιά μας θύρα ήταν άδεια σχετικά (... ε τουλάχιστον τα ακριβά εισιτήρια είχανε και κάτι το καλό!).

Μετά από το τυπικό, πλέον, ψάξιμο από την κορυφή μέχρι τα νύχια (από τους Ολυμπιακούς αγώνες είχα να με ψάξουνε έτσι) μια κυρία μοίραζε κάτι που μου έμοιαζε με κομφετί ... μου έδωσε ένα σακουλάκι το οποίο και πήρα με χαρά.

Σύντομα ήμασταν στις θέσεις μπροστά εμπρός 1.5-2 μέτρα μακριά από την πίστα, οι εξέδρες ήταν τίγκα στον κόσμο, όλοι εκστασιασμένοι χόρευαν στον ρυθμό της Σάμπα ... εγώ κουνιόμουνα ρυθμικά και κούναγα το σακουλάκι με τα κομφετί ... παρατήρησα όμως ότι η Σιλβάνα με κοίταγε κάπως αμήχανα!

«Μωρό μου γιατί δεν το βάζεις στην τσέπη σου το σακουλάκι ...» με ρώτησε ... «Θα το χρησιμοποιήσω σε λίγο» της απάντησα με μια φυσικότατα!

«Τι ακριβώς εννοείς;» μου έκανε εκνευρισμένα! Το μυαλό μου προσπαθούσε να καταλάβει γιατί τσαντίστηκε ... με μία κίνηση άνοιξα το σακουλάκι μόνο για να καταλάβω ότι κράταγα στα χέρια μου ένα προφυλακτικό!

Τα χαμόγελο έφυγε γρήγορα από τα χείλι μου και το χέρι μου που πλέον κρατούσε ένα προφυλακτικό και το κούναγε ... ρυθμικά ... έκανα μια γρήγορη κίνηση και το έβαλα στην τσέπη μου!

Η Σιλβάνα έσκασε στα γέλια και εγώ προσπαθούσα να αντιληφθώ ποιος με είχε δει να κουνάω το ... «κομφετί» ... σύντομα η φάτσα μου έγινε το ίδιο κόκκινη όπως ήταν το μπλουζάκι που φορούσα! ... άντε να εξηγήσω στην παρέα μου ότι το σακουλάκι μου θύμιζε ... ότι μου θύμιζε τέλος πάντων!

Τα υπόλοιπα πήγανε «βάση του σχεδίου» ... περάσαμε απίθανα και πραγματικά το καρναβάλι είναι κάτι πολύ όμορφο και που αξίζει κάποιος να το δει από κοντά.

Μία λέξη τα λέει όλα ... ΦΑΝΤΑΣΜΑΓΟΡΙΚΟ!

Κάτσαμε μέχρι τις 4 και 30 το πρωί ... τα αυτιά μου δεν άντεχαν άλλο την δυνατή μουσική που πλέον γινότανε λιγάκι κουραστική ... σίγουρα όμως θα θυμάμαι χρόνια αυτή την εμπειρία.

Για άλλη μια φορά αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουνε για μένα ...
Δέχομαι από τώρα κρατήσεις για του χρόνου (εάν είμαι εδώ φυσικά!)