Σαββάτο 04/11/2006 - «Το γλέντι!» - Μέρος 1ο


Είναι πολλές φορές στην ζωή που πρέπει να περάσεις κάποιες δύσκολες καταστάσεις για να μπορέσεις πραγματικά να κατανοήσεις και να καταλάβεις το βαθύτερο νόημα για ποιόν λόγο σου έχουν συμβεί κάποια πράγματα ... το τελείωμα αυτής της βδομάδας ήταν κάπως έτσι.

Μετά από ένα 5ήμερο «αναζητήσεων» μέσα μου, ήρθε η ώρα της ανάκαμψης.

Το μεσημέρι του Σαββάτου μιλήσαμε με τον Μανώλη και μου είπε εάν γινόταν να πάρω ένα ταξί και να πάω από την εκκλησία γιατί εκεί θα βρισκόταν με τα παιδιά που θα έπαιζαν μουσική ... «... ξέρεις, έρχονται από μακριά» μου έκανε ο Μανώλης στο τηλέφωνο ... «από την Curritiba! Είναι 400 χλμ. από το Sao Paolo!».

Αυτή ήταν η πρώτη έκπληξη της βραδιάς που ακόμα δεν είχε ξεκινήσει.

Του απάντησα θετικά φυσικά στην παράκληση του να πάω από εκεί και άρχισα να ετοιμάζομαι.

Η ώρα της αλήθειας είχε έρθει ... θα έμπαινα σε ταξί για να πάω σε άλλη περιοχή μόνος μου! Μου είχαν ήδη πει ότι το Bras δεν είναι και η καλύτερη περιοχή και θα έπρεπε να προσέχω ... η πρώτη μου «περιπέτεια» ξεκίναγε!

Ο χρόνος που χρειάστηκε για να καλύψουμε την διαδρομή ήταν 20-25 λεπτά, φανταστείτε κάτι σαν Γλυφάδα-Κέντρο χωρίς όμως πολύ κίνηση. Η περιοχές όσο απομακρυνόμουν αλλάζανε και τα κτίρια γινόντουσαν πιο χαμηλά και «φτωχικά», κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι κάποια από αυτά είχαν graffiti ΠΑΝΤΟΥ, και όταν εννοώ παντού ... εννοώ ακόμα και στον τελευταίο όροφο 8όροφου κτιρίου! Δηλαδή φανταστείτε κάποιον να έχει σκαρφαλώσει ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ σε ένα τέτοιο κτίριο και να έχει γράψει σε ΟΛΗ την επιφάνεια του! Από που κατάλαβα ότι είχαν σκαρφαλώσει εξωτερικά; Μα φυσικά από τις σιδεριές και το συρματόπλεγμα που υπάρχει σε κάθε πιθανή επιφάνεια που θα μπορούσε κάποιος να «πηδήξει» μέσα! ... πραγματικά αξιοσημείωτο μου φάνηκε! (αυτή η παρατήρηση μου επαναλήφθηκε πολλές φορές ακόμα από τότε ... πρέπει να υπάρχει κάποιο cult στοιχείο στην όλη υπόθεση.)

Χωρίς να το καταλάβω είχα ήδη φτάσει στο Bras, κοιτώντας έξω από το παράθυρο του ταξί μου βλέπω την Ελληνορθόδοξη εκκλησία του Sao Paolo ... η πρώτη εντύπωση ήταν «... καλά, τι κάνει μια Αιγαιοπελαγίτικη εκκλησία στην μέση αυτού του μέρους;»

Η εκκλησία είναι βαμμένη με τα γνωστά Άσπρα και Γαλάζια χρώματα που βάφουμε τις εκκλησίες μας στα νησιά μας ... ένα πολύ όμορφο θέαμα εάν αναλογιστεί κανείς και την «φτωχογειτονιά» που την περικλείει.

Ξαφνικά άρχισε να χτυπάει το κινητό μου ... βγήκα γρήγορα από το ταξί για να το απαντήσω και τότε συνειδητοποίησα κάτι σημαντικό ... ότι στεκόμουνα στην μέση μιας φτωχικής (σχετικά) περιοχής ντυμένος σχετικά καλά με ένα ακριβό κινητό στο χέρι και δεν είχα να «καλυφθώ» πουθενά! Η πόρτα του φράχτη της εκκλησίας ήταν κλειδωμένη ... το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να γυρίσω το κινητό μου προς την μάντρα για να μην φαίνεται τι κρατάω ... πραγματικά ένιωσα εκτεθειμένος και σαν την μύγα μέσα στο γάλα!

Κόσμο γύρω μου είχα αλλά όπως ήταν φυσικό όλοι (έτσι ένιωθα δηλαδή) με κοιτάγανε κάπως περίεργα (όχι άσχημα περίεργα απλά μάλλον δεν ταίριαζα με το υπόλοιπο ... background, οπότε με περιεργαζόντουσαν!).

Στο τηλέφωνο ήταν ο πατέρας του Μανώλη, ο Παπα-Δημήτρης ... «... παιδί μου ο Μανώλης θα αργήσει λίγο, που είσαι εσύ;» μου είπε, «... έξω από την εκκλησία πάτερ ... θα τον περιμένω, κανένα πρόβλημα!» του απάντησα και κλείσαμε το τηλέφωνο.

«Ωραία πράγματα» σκέφτηκα ... «... τελικά το όνειρο μου θα γίνει πραγματικότητα! Θα γνωρίσω την οικογένεια του Χουανίτο Εμμανουέλ Μοράες» (... τον θυμάστε αυτόν; Ο αρχηγός της μεγαλύτερης favelas του Sao Paolo ντε!).

Στεκόμουνα σε ένα άγνωστο μέρος για πάνω από 20 λεπτά μόνος μου, χωρίς να γνωρίζω καμία λέξη από την γλώσσα... εκτός από τα καθιερωμένα «Ευχαριστώ», «Καλημέρα» και «Δεν μιλάω πορτογαλικά» ... που δεν νομίζω να κατάφερναν και πολλά εάν μου «ζητούσαν» ότι είχα και δεν είχα πάνω μου εκείνη την στιγμή!

Η ώρα περνούσε αργά ... ώσπου φάνηκε ένα mini van άσπρο ... μέσα ήταν ο Μανώλης!

... η σωτηρία μου είχε έρθει!

Παρκάρανε το mini van και αφήσαμε τον οδηγό να ξεκουραστεί (θα γυρνάγανε στην Curritiba το ίδιο βράδυ βλέπεται!). Μπήκαμε στο αυτοκίνητο του Μανώλη και φύγαμε ... η βραδιά ξεκινούσε!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ...



KEEP ON READING