30/10 – 03/11 2006 «Η πρώτη δύσκολη βδομάδα»

Δύο βδομάδες είχαν σχεδόν περάσει, είχα πλέον μπει σε μια ρουτίνα. Κάθε πρωί στις 8:30 είμαι στο γραφείο μου, το μεσημέρι στη 1 πάμε για φαγητό έξω με συναδέλφους όλοι μαζί, ... ωραία πολιτισμένα πράγματα, το κεφάλι σου καθαρίζει και είσαι έτοιμος για διπλάσια δουλειά απ`ότι με το Ελληνικό σύστημα (παρότι φεύγεις και 1 ώρα πιο μετά!), και στις 6-6:30 είμαι σπίτι μου ...

Τα πρωινά όταν ξυπνάω βάζω αμέσως Ελληνική μουσική, το PSP το είχα γεμίσει πριν φύγω με MP3s και τώρα ήταν η ευκαιρία να τα απολαύσω! Γενικά μου αρέσει το έντεχνο πολύ ... ειδικά αυτό που ονομάζω «μελαγχολικό» έντεχνο, ξέρετε αυτό που σε ρίχνει κάπως ψυχολογικά αλλά αφού το ακούσεις νιώθεις όμορφα και «γεμάτα».

Όμορφα ένιωθα, αλλά πλέον ήταν καιρός για δουλειά ... για την εκπλήρωση των ονείρων μου. Εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησα ότι ήμουνα μόνος ... ξύπναγα μόνος, έτρωγα μόνος (το βράδυ) ... κοιμόμουνα μόνος. Είχα την ηρεμία που τόσο αποζητούσα αλλά και άρχιζα να νιώθω μια «μακρινή» αλλά υποβόσκουσα μοναξιά.

Έχοντας συνηθίσει να έχω τόσους συγγενείς, φίλους και γνωστούς πάντα κοντά μου ήταν περίεργο που ήμουν τώρα μέσα σε αυτή την ηρεμία.

Το μυαλό μου ταξίδεψε 16 χρόνια πριν, την ίδια ακριβώς εποχή, το 1990. Ήμουνα σε μια ακριβώς ίδια κατάσταση, τελείως μόνος σε μια ξένη χώρα .... 14 χρονών. Δύσκολες καταστάσεις που δεν μπορώ να τις εκφράσω εύκολα και δεν τις γνωρίζουν και πολλοί δικοί μου άνθρωποι, αυτή η ανάμνηση ίσως να με τρόμαζε λίγο αλλά υπήρχε μέσα στο μυαλό μου και διάλεξε την κατάλληλη στιγμή για να «αναδυθεί» στο παρόν μου.

Η ηρεμία έσπασε λίγο όταν για πρώτη φορά βγήκα για μια μπίρα με τον Μανώλη μέσα στην βδομάδα, τα είπαμε για 2 ώρες, ήπιαμε και 2-3 μπίρες ο καθένας και κατάλαβα ότι είχα έναν άνθρωπο απέναντι μου που μπορούσα να κάνω παρέα (μια διαπίστωση που πολύ γρήγορα έγινε πραγματικότητα). Το ίδιο βράδυ ο Μανώλης μου είπε ότι το Σαββάτο θα γινόταν ένα Ελληνικό γλέντι που το οργάνωσε μια γυναίκα για την εταιρία της σε μια αίθουσα δεξιώσεων, «θέλεις να έρθεις;» μου έκανε ... «φυσικά και θέλω! Λείπει η αρκούδα από το γλέντι;» του είπα... η αρκούδα είμαι εγώ για όσους δεν κατάλαβαν, αφού στους φίλους μου είμαι γνωστός ως και party animal, όπου γλέντι είμαι μέσα!

Είχαμε μεγάλα σχέδια για το Σαββατόβραδο ...


KEEP ON READING